من تاحالا دو بار تجربه کردم ... طولانی‌ترین دقیقه‌ی عمرت دقیقه‌ی آخره ... توش اونقدر وقت داری که همه‌ی جزءجزءِ زندگیت رو ببینی و دوره کنی و حسرتش رو بخوری ... عینهو یه فیلم ٬ اول چراغا خاموش میشه و همه‌چیز میره پس زمینه بعد یواش‌یواش همه‌چیز میاد از جلو چشات رد میشه ... از اون اول اول بچگیت تا تمام اون لحظه‌هایی که ساعت شمردتشون و تو گفتی یه دقیقه که ارزش این حرفا رو نداره ... یا نمیرین ٬ یا اگه مردین زنده نمونین ٬ اصلاً تجربه‌ی خوبی نیست به خصوص اگه اهل آدم شدن نیستین.