...

ببین، فرض کن یه آدمی هستش که تو باهاش فقط به عمرت چت کردی، خوب؟ یعنی اینکه از روز اولی که اینو شناختی پشت پنجره ی مسنجر بوده، یه تکست خالی، فقط متن. حالا تو اصلا از کجا میتونی مطمئن بشی که اون ادمه هستش؟ یعنی اینکه از کجا میتونی مطمئن بشی که واقعا هست، که اون یه آدمه عین خودت، از گوشت و خون، که اون یه روبات نیست، یه روبات هوشمند که جوری بهش برنامه دادند که بدونه در برابر هر مسیجی که از تو بهش میرسه چه جور جوابی باید بهت بده. می فهمی اینارو؟ تو فکرشو بکن آخه یه دقه، فکرشو بکن، فکرشو بکن که یه روبات باهات حرف میزده، که یه روبات راهنماییت میکرده، که یه روبات درددلت را گوش میداده، که یه روبات بوده که برات دو نقطه دی میفرستاده. فکرشو کردی؟ آره؟
حالا احساس حماقت کن. از خودت
آفرین
بوس!