...
ewe:
ميخواي جايه من باشي؟! كاري نداره اصلاً ! كافيه شب تو تخته من بخوابي، صبح قبل از صبحونه يكي و نصفي قرص تيروكسين بخوري، موقع نشستن سره ميز صبحونه چارزانو بشيني رو صندلي، تو كيفت 5 تا خودكار جورواجور و 3 تا مداد بذاري،‌ ناهارتو هميشه با نفرت بخوري، از صبح يه بند تو دلت خدا خدا كني كه اوني كه ميخواي زنگ بزنه و آخرشم اون زنگ نزنه، از در كه وارد دفتر ميشي قبل از همه چيز پنجره رو باز كني.
كافيه هميشه گرمت باشه، كافيه پا برهنه رو موزاييكها راه بري، موقع تلوزيون تماشا كردن چشماتو جمع كني، 500 تا كتاب كه هر كدوم رو 500 بار خوندي كنار تختت بچيني رو هم، هميشه نگرانه كتابهايي كه خريدي و نخوندي باشي، يه عالمه رنگهاي خشك شده داشته باشي كه به جونت بنده.
كافيه خيلي چيزا رو به روي خودت نياري، ولي يهو جوش بياري با همه دعوا كني، لپات به طور اتوماتيك سه چهار بار در روز يهو قرمزه قرمز بشه، مثل خر نتوني خالي ببندي، بعضي جكهاي بيمزه يه ساعت بخندونت، به چيزاي كوچولوي احمقانه دل ببندي مثل عروسكه پشت ويترين يه مغازه، سئوالاي سخت سخت بپرسي كه هيشكي بلد نباشه جوابشو،‌ كلي ايده نو تو كله‌ت باشه و هيچوقت هم عمليشون نكني، وقتي داري به هدفت نزديك ميشي يهو به اين نتيجه برسي كه كل راه رو اشتباه رفتي، وقتي براي ديدن كسي خيلي هيجان داري دورترين مسير رو انتخاب كني و ... خيلي كاراي ديگه كه اصلاً سخت نيست، خلاصه اگه ميخواي جايه من باشي بگو.